چند سال بعد!

سلام به همه ی بازدید کننده هایی که مشتاقانه فکر میکنن یه وبلاگ پیدا کردن که بهشون اطلاعات مفید میده!

چه سلام طولانی ای شد! ( آخه این چه وضعشه...این هم شد کلمه؟ طولانی ای!! خب نمیشه گفت چه سلام طویلی؟ نه...بدتر شد! چه سلام درازی؟...نه...نه...! هیچی اصلا بیخیال!)

خب...میبینم که یواش یواش رنکینگ وبلاگ اومده پایین بعد از 3 سال فعالیت نداشتن...اشکال نداره. سرتون سلامت... مواظب باشین انگیزه تون، امیدتون یا به قولی حال دلتون پایین نیاد.

چند وقت پیش دیدم برام sms اومد با این محتوی که دانش آموخته ی دانشگاه بناب، جهت نظرسنجی به این لینک مراجعه کنید و... خلاصه میخواستن بدونن الان تو چه وضعی هستیم.

یا للعجبا!! اشک شوق تو چشمام جمع شد! دانشگاه میخواد بدونه ما الان تو چه وضعی هستیم؟!! نه بابا.... خسته نباشی دلاور....خدا قوت پهلوان.... بعد از این همه مدت تو دانشگاه به این نتیجه رسیدن که خب...بیاین ببینیم این مزخرفاتی که به خورد دانشجوها دادیم، به دردشون خورده یا نه؟!! که منم کاملا عین واقعیتی که الان توش هستم رو منعکس کردم. خلاصه ش این میشه:

مطالب آموزش داده شده در بازار کار چقدر کاربرد دارد؟     خیلی خیلی کم

بگذریم....

همچنان معتقدم آموزه های دانشگاه چندان به درد بخور نیست. چون دارم نتیجه ش رو میبینم...مسئولین دانشگاه عمدتا افرادی هستن که خودشون رو به زور چپوندن تو دانشگاه برای گرفتن حقوق و ارتقا رتبه و....که اصلا عین خیالشون هم نیست دانشجو نیازه چه مطلبی رو یاد بگیره؟

باز هم بگذریم....

روی خودتون کار کنین....آموزش ببینین، و بدونین چی آموزش میبینین. نه که یه سری واحد پاس کنین تا بعدش ببینین چی میشه؟ بعدش هیچی نمیشه! باید کار بلد باشی. علم عملی داشته باشی و همینطور دانش مالی کسب کرده باشی.

چند وقت دیگه برای مدرک شاید کسی تره هم خورد نکنه...اما همین الان برای آدم کار بلد، سر و دست میشکنن

موفق باشیم